عجب دردی‌ست دلتنگی چه جانکاه می‌شود غم نبودنِ تو، اشک و ضجه و آه می‌شود رفتی و شد گریه همدم ِ شبهایِ پر دردم سیلِ اشک ِ شبانه‌ام تا سحرگاه می‌شود چه می‌شود بی‌تو آیا؟ هر لحظه هر دم ؟ علاج ِ بغض‌هایِ نگفته‌، سکوت و نگاه می‌شود! دلم گرفته از این دیارِ بی‌محبت که در آن سنگدلی و کین، نصیب ِ انسانِ بی‌پناه می‌شود رفتی و ماند حسرتِ نگفته‌ها بر دل داغِ رفتنِ تو و داغِ حسرت‌ها جانکاه می‌شود بیا ، یکبار هم شده بیا، به خوابم بیا رویایِ دیدنِ تو، مرهمِ دلِ پگاه